A enerxía xeotérmica obtense da calor derivada do subsolo da terra, que debe ser transformado e transportado á superficie para o seu uso. Xeralmente realízase por medio de auga ou vapor. Dependendo das súas características, a enerxía xeotérmica pódese utilizar con fins de calefacción e refrixeración (baixa entalpía) ou se pode aproveitar para xerar electricidade limpa. Con todo, para a xeración de electricidade necesítanse recursos de alta ou media entalpía, que adoitan estar situados preto de rexións tectónicamente activas.
A enerxía xeotérmica representa actualmente menos do 1% da capacidade de xeración de electricidade mundial e utilízase activamente en máis de 20 países, segundo a International Renewable Energy Agency (IRENA). EE.UU é o maior produtor do mundo, con aproximadamente 2,5 GW en 2018.
A calor da terra pódese utilizar como enerxía para xeración de electricidade, para un uso directo ou indirecto ou para cogeneración. En calquera caso, existen limitacións co uso de enerxía xeotérmica xa que a electricidade só pódese xerar en lugares con temperaturas altas ou medias, xeralmente en zonas con surgencias de auga a alta temperatura ou con volcáns activos. Algúns países como Indonesia, Islandia, Filipinas e Nova Zelandia empregan activamente a enerxía xeotérmica para satisfacer as súas necesidades de electricidade.
Aceiro de altas prestacións para enerxía geotérmica
A enerxía xeotérmica xera electricidade a partir de enerxía térmica situada debaixo da superficie da terra, xa sexa en líquido, vapor atrapado ou roca. Por tanto, a xeotermia require un nivel moi alto de aceiro de calidade para poder transportar depósitos de vapor e auga quente para a xeración de electricidade.
As aliaxes moi resistentes á corrosión, por exemplo, son necesarias nas plantas geotérmicas, que requiren minerais escasos como o titanio e o molibdeno. A demanda destes minerais para plantas xeotérmicas específicas variará dun lugar do planeta a outro segundo o número e a profundidade dos pozos necesarios para acceder á enerxía térmica.
A enerxía xeotérmica usa relativamente máis aceiro que a eólica, aproximadamente 6 a 10 veces máis por megawatt de capacidade. A diferenza do vento, que tamén require unha gran cantidade de aceiro, fabricado principalmente a partir dunha mestura de níquel e mineral de ferro, a geotermia require aliaxes de aceiro cunha gran cantidade de titanio para facer fronte á alta calor e a presión na xeración de enerxía xeotérmica.
Ademais da adición de titanio, os aceiros necesarios para a enerxía xeotérmica requiren de significativas cantidades de níquel, molibdeno, cobre, cromo e manganeso. A pesar de non ser un recurso moi empregado na actualidade, a mellora da tecnoloxía e os avances nos procesos de perforación, xeración e circulación poderían situar á enerxía geotérmica como unha fonte de electricidade nalgunhas partes de Galicia, como Ourense, que conta con grandes potencialidades.
Metais para instalacións de baixa entalpía
En Galicia, as instalacións de geotermia non empregan fontes de calor de alta entalpía, polo que a utilización de materias primas minerais circunscríbese ás bombas de calor e os circuítos de auga dos pozos. Estas tecnoloxías son intensivas en aceiros especiais, aluminio e conducións de cobre, como outros sistemas de calefacción, auga quente sanitaria e aire acondicionado.
