Como sacada directamente da ficción, a minaría espacial é unha realidade que xa forma parte da nosa historia. Todos e cada un dos 9.000 asteroides próximos á Terra, son considerados como candidatos para as primeiras incursións mineiras fora do noso planeta. Mesmo existen xa iniciativas a escala internacional para abordar a cuestión con perspectiva: estes corpos celestes conteñen recursos cun gran valor a nivel económico para o sector.
Que recursos mineiros conteñen os asteroides?
Nestes corpos celeste poderían atoparse elementos tan valiosos como o ouro e o platino, e converterse desta forma en fontes de materias primas. Aínda así, os aspirantes para posicionarse na base da “economía espacial” son a auga, o silicio, o níquel e o ferro.
Na actualidade, os investigadores da axencia espacial estadounidense (NASA) descubriron dous asteroides próximos á Terra (polas súas siglas en inglés: Near Earth Asteroids), nos que algún día poderá extraerse cobalto, e os xa mencionados, níquel e ferro. Calcúlase que están compostos por un 85% de metal e que un deles contén a suficiente cantidade destes materiais como para superar as reservas que o noso planeta explotou ao longo de toda a súa historia –pódense esgotar os minerais da Terra?-.
Cal é o futuro deste novo sector industrial?
As viaxes espaciais privadas chegarán para quedar pero, que escenario se expón para a industria espacial comercial en xeral? A chamada ‘minaría espacial’ deu moito do que falar nos últimos anos, pero esa burbulla explotou despois de que a promoción alcanzase o seu punto máximo, cando caeron na conta de que a tecnoloxía que se necesitaría para extraer estes metais do asteroide, está a moitos anos de investigación e traballo por diante.
De todos os xeitos, isto non impediu que a NASA planee lanzar, para 2022, a misión que recibiu o nome “ Psyche”, como referencia ao asteroide que será explorado: 16 Psyche. Os expertos cren que está composto de metal case na súa totalidade, o que o converte nun aliado perfecto da minería espacial.
En definitiva, a axencia espacial dos Estados Unidos xa está a planear orbitar e documentar o asteroide -situado no cinto de asteroides entre Marte e Xúpiter-. Iso si, non será ata 2026 cando reciban a mensaxe de “misión cumprida”.
Tesouros a millóns de quilómetros da Terra
Psyche e outros asteroides de menor tamaño
Psyche, o maior corpo coñecido ata o momento rico en metais do sistema solar, está situado a uns 370 millóns de Quilómetros da Terra. Segundo diferentes investigacións, crese que está feito de ferro e níquel, e que se trataría dun núcleo sobrante dun planeta que fallou durante a súa formación.
Outros asteroides, como 1986 DÁ e 2016 ED85, son diminutos, de apenas uns poucos quilómetros de ancho, pero tamén xorden –do mesmo xeito que 16 Psyche- dos núcleos en desenvolvemento, nos comezos do Sistema Solar. Ademais, están moito máis preto da Terra que Psyche, polo que tampouco serían unha mala opción para a minería espacial.
Ceres
Ceres é o planeta anano do cinto de asteroides máis próximo á Terra –cuxa masa é un terzo da de todo o cinto-, podería converterse na base principal da minería asteroidal.
Este planeta foi descuberto porque os astrónomos supoñían que a esa distancia do Sol debería haber un planeta. Este caso é moi similar ao do descubrimento de Neptuno a principios do século XIX-, ambos os utilizados como exemplos de corpos celestes descubertos a partir de consideracións matemáticas que indicaban onde había que buscalos.
Ceres está considerado como un dos destinos da minería espacial pola súa abundancia de auga xeada, ao redor dunha décima parte da auga total que hai nos océanos da Terra. A auga resulta moi valiosa polo seu hidróxeno (usado como combustible) e osíxeno (necesario para o home no espazo).
Sendo o corpo máis grande do cinto de asteroides, Ceres sería un destino perfecto para instalar a base principal e transporte central da infraestrutura da minería dos asteroides. Ademais, tamén permitiría transportar recursos minerais máis afastados a Marte, a Lúa e a Terra.
Un galego na industria mineira espacial
Tal como dabamos comezo a este post: non se trata dunha película de ciencia ficción. Xa existen compañías que pensan nos asteroides como un novo contexto para a minaría, e tamén como un campo que explorar a nivel profesional: mineiros espaciais.
Denis Barros Caballero, do Porriño (Pontevedra), é un destes contados expertos na materia. Con 27 anos e unha traxectoria profesional incomparable –na que tivo que superar con méritos a carreira e o Máster en Enxeñería de Minas, ademais de varios cursos da NASA e a Axencia Espacial Europea-, actualmente traballa para Maana Electric, unha startup de Luxemburgo que quere conectar a Lúa á enerxía solar.
A Administración nacional Aeronáutica e o Espazo (NASA polas súas siglas en inglés), que a través do programa Artemis prevee establecer unha base permanente no polo sur do satélite natural, precisa dunha fonte de enerxía como a luz solar para dar respaldo ao seu proxecto. Negocia con cinco compañías entre as que destaca a do porriñés, que aspira a ofrecer unha alternativa a calquera industria.
O equipo á completo fala do universo como unha realidade palpable e próxima, porque o que investigan, á fin e ao cabo, é como facer paneis fotovoltaicos directamente no chan lunar. É dicir, que Maana Electric ultima os detalles dun prototipo que é capaz de xerar enerxía solar a partir de area, que se poñerá a proba o ano que vén no deserto.
O próximo destino? A lúa!
